Καταυλισμός στις Καβουρότρυπες της Σιθωνίας ή μαθήματα του πώς μπορείτε να βάλετε φωτιά σε ένα δάσος

Καταυλισμός στις Καβουρότρυπες της Σιθωνίας

Οι Καβουρότρυπες είναι μια από τις πιο ωραίες παραλίες του δεύτερου ποδιού. Τελειώνοντας το πευκόδασος συναντάς μικρά κολπάκια με γαλαζοπράσινα νερά που σχηματίζονται από φυσικούς άσπρους βράχους.

Κατακλύζονται από κόσμο. Παλιά ήταν ο τόπος καλλιτεχνών και γυμνιστών αλλά τώρα ήρθαν όλες οι φυλές των Ελλήνων. Πήγαμε μετά τις 15 Αυγούστου ελπίζοντας ότι θα έχουν ηρεμήσει τα πράγματα.

Αλγεινότατη έκπληξη μου προκάλεσε το γεγονός ότι σε όλο το εξαιρετικής ομορφιάς πευκόδασος, το οποίο όμως είναι και εξαιρετικής επικινδυνότητας το καλοκαίρι για φωτιές (γι' αυτό υποθέτω ότι υπάρχει και η πινακίδα "όχι φωτιές"), υπήρχαν ελεύθεροι κατασκηνωτές. Και μάλλον αυτοί, οι πιο έξυπνοι από όλους μας, περνούν το καλοκαιράκι τους εκεί-πρώτη μούρη θάλασσα- και γι' αυτό το λόγο είχαν κουβαλήσει και όλο το τσιμπράγκαλό τους και τους τζεντζερέδες της μιζέριας τους.

Τα γκαζάκια του μεγειρέματος και οι φιάλες ήταν απλωμένα και διάσπαρτα παντού.

Είδα οικογένειες με μικρά παιδιά και αναρωτιέμαι πού όλοι αυτοί οι άνθρωποι εξυπηρετoύν τις βασικές τους ανάγκες τηρώντας τις δέουσες συνθήκες υγιεινής;

Νομίζω, το χειρότερο ήταν η νεοελληνική μιζέρια που απλωνόταν παντού, ο ωχαδελφισμός και η αίσθηση ότι κάποιοι θεωρούν ότι είναι δικαίωμά τους να απλώνουν το σκουπιδαριό τους παντού ,χωρίς να σέβονται και το υψηλής φυσικής ομορφιάς και αισθητικής τοπίο αλλά και το δικαίωμα των άλλων ανθρώπων να έχουν πρόσβαση εκεί και να απολαμβάνουν χωρίς να ενοχλούνται από την πλαστικουριά, το κιτσαριό, το σκουπίδι και τη βρωμιά τους.

Ανεπανάληπτη εικόνα. Πρώτο τραπέζι πίστα (αλήθεια πώς τα πιάνουν τα μέρη και από πότε;)

Οι κυρίες εδώ, αφού γκαβάτζωσαν την ωραιότερη θέα, στήσαν το τσαρδάκι τους, απλώσανε και την προικούλα τους, τοποθέτησαν το καθιστικό τους (σας παρακαλώ και πλαστικό μουσαμαδάκι το τραπεζάκι) και απολαμβάνουν μουσικούλα από το τραντζιστοράκι τους μετά το φαγητό.

Και του χρόνου παιδιά αναβαθμισμένοι. Όχι σε σκηνές. Βάλτε και κανένα κεραμίδι. Είναι που είναι τζάμπα το οικόπεδο

Φαντάζομαι βέβαια ότι οι υπεύθυνοι είναι ενήμεροι. Και είναι όλοι αυτοί που θα τους δούμε αύριο να ζητάν ευθύνη από όλους τους άλλους-ξεχνώντας πάντα τις δικές τους- πάνω από τις στάχτες του καμμένου δάσους.

Α ρε αθάνατη Ελλάδα!!!!!

Στα λόγια σου θα έρθω πάλι ποιητή.

"Όπου και να πάω η Ελλάδα με πληγώνει"