ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΜΙΛΑΝΟ: ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΞΕΝΑΓΗΣΗ ΣΤΑ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΜΙΛΑΝΟ

ΙΣΤΟΡΙΑ

Η αλήθεια είναι ότι το Μιλάνο δεν ήταν ένας από τους αγαπημένους μου προορισμούς. Την άλλη φορά που είχα πάει μου είχε δημιουργηθεί η παράσταση μιας πόλης μάλλον αδιάφορης αισθητικά.

Βενετία δεν είναι. Ούτε Φλωρεντία, ούτε Ρώμη. Είναι όμως μια όμορφη ιταλική πόλη με το ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό στυλ που έχουν όλες οι ιταλικές πόλεις, ενδιαφέρουσα, με στυλ και με πολλά πράγματα να κάνεις και να δεις.

Ας μην ξεχνάμε ότι είναι και η πόλη της μόδας με εκθέσεις να υπάρχουν συνεχώς και αυτό σημαίνει πολύ κόσμο γενικώς.

Χτισμένη μέσα στην κοιλάδα του Πάδο, με 1.300.000 κατοίκους, 2η μετά τη Ρώμη.

Η περιοχή ήταν γεμάτη έλη και νερά. Εξάλλου είναι μια περιοχή γεμάτη λίμνες. Ματζόρε, Κόμο, Γκάρντα. Εύφορο μέρος και σήμερα ακόμα έχει πάρα πολύ πράσινο από τα υπόγεια νερά της.

Στην περιοχή που σήμερα είναι το Μιλάνο κατοικούσαν οι Λιγουριανοί (3η με 2η χιλιετία). Μετά ήρθαν ινδοευρωπαίοι και κατόπιν Ετρούσκοι.

Το Μιλάνο ιδρύθηκε στις αρχές του 4ου αιώνα π.χ. από την εγκατάσταση του γαλατικού φύλου των Ινσούβρων. Μεδιόλανο ήταν η παλιά της ονομασία.

Οι Ρωμαίοι την κατέλαβαν το 222π.χ και από εκεί και πέρα αρχίζει η ακμή της.

Με το διάταγμα των Μεδιολάνων το 313 με το οποίο αναγνωρίζεται το δικαίωμα των Χριστιανών στη θρησκεία τους το Μιλάνο γίνεται μεγάλο θρησκευτικό κέντρο. Δεν είναι τυχαίο ότι στο Μιλάνο θα συναντήσετε πάρα πολλές και ονομαστές εκκλησίες.

Οι Βισκόντι και οι Σφόρτσα ήταν οι δυο μεγάλες  δυναστείες του Μιλάνο. 

Το Μιλάνο των Βισκόντι είναι κυρίως γοτθικού ρυθμού. Στην εποχή των Σφόρτσα περνάμε στον αναγεννησιακό ρυθμό.

Μεγάλη καλλιτεχνική άνθηση στα χρόνια των Σφόρτσα. Ας μην ξεχνάμε  τη Σάντα Μαρία ντελε Γκράτσια όπου ο Λεονάρντο ντα Βίντσι ζωγραφίζει τον περίφημο Μυστικό Δείπνο.

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ

Ντουόμο

Το σημείο αναφοράς της βέβαια είναι το γνωστό Ντουόμο. Η υπέροχη καθεδρική της εκκλησία. Τρίτη μεγαλύτερη στον κόσμο μετά από τον Άγιο Πέτρο στη Ρώμη και τον ναό της Σεβίλλης.

Η πλατεία του Ντουόμο είναι συνέχεια γεμάτη. Τουρίστες αλλά και Ιταλοί συρρέουν, οι πρώτοι για να τη φωτογραφίσουν και οι δεύτεροι ως σημείο συνάντησης για τα μπαράκια που έχει τριγύρω.

Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1836, τελείωσε υποθετικά το 1418 αλλά ο ναός έμεινε ημιτελής μέχρι το 1805 που ο Ναπολέων ολοκλήρωσε την πρόσοψή του καθώς εδώ στέφθηκε βασιλιάς της Ιταλίας (άλλος αρχομανής και αυτός).

Χαρακτηριστικό του στοιχείο είναι τα αγάλματα που τον κοσμούν. 3500 χιλιάδες μορφές αγίων, ζώων και τεράτων.

Μέσα τεράστιος βέβαια. Πέντε διάδρομοι που χωρίζονται με 52 κολόνες, στα κιονόκρανα των οποίων υπάρχουν επίσης αγάλματα.

Να θαυμάσετε τις εξαιρετικές υαλογραφίες των παραθύρων. Στον θόλο πάνω από το χοροστάσιο το φως δείχνει το σημείο που φυλάσσεται ένα καρφί από τον Σταυρό του Χριστού

Θα πάτε οπωσδήποτε στη στέγη. Η θέα είναι μοναδική καθώς θα περπατάτε ανάμεσα στους οβελίσκους.

Γύρω από την εκκλησία είναι αμέτρητα καφέ και μπαράκια στα οποία ο κόσμος είναι πολύς.

Γκαλερία  Βιττόριο Εμανουέλε Β΄

Δίπλα στο Ντουόμο  αρχίζει και η περίφημη κλειστή στοά. Η Γκαλερία Βιττόριο Εμανουέλε Β΄. Ένα κομψοτέχνημα ως κατασκευή, γεμάτη ωραία μαγαζιά, μπαράκια, εστιατόρια και καφέ. 

Εγκαινιάστηκε το 1867 από τον Βιττόριο Εμανουέλε εξού και το όνομα της.

Η κατασκευή τη οφείλεται στον αρχιτέκτονα Μενγκόνι

Σχεδιάστηκε για να ενώνει την πλατεία του Ντουόμο με την πλατεία της Σκάλας του Μιλάνο.

Στο πολύ εντυπωσιακό κεντρικό οκτάγωνο, κάτω από τον γυάλινο θόλο, ύψους 47 μ. βρίσκεται ο θυρεός του Οίκου της Σαβοϊας, που ήταν βασιλική οικογένεια της Ιταλίας.

Γύρω βρίσκονται και τα σύμβολα των τεσσάρων μεγάλων ιταλικών πόλεων.

Ο ταύρος του Τορίνο (πρέπει λέει να τον πατήσετε), ο λύκος της Ρώμης, ο κρίνος της Φλωρεντίας και ο κόκκινος σταυρός σε λευκό φόντο του Μιλάνο.

Αφού χαζέψετε τα ωραία μαγαζιά (χλωμό το βλέπω να ψωνίσετε εκεί) θα πιείτε τον καφέ σας σε ένα από τα ωραία καφέ. 

Προτιμήστε το καφέ  του Zucca in Galleria (Camparino). 

Θεωρείται must καθώς είναι ένα από τα  ιστορικά μπαρ του Μιλάνο και εδώ λέγεται ότι δημιουργήθηκε το περίφημο καμπάρι. 

Να ξέρετε ότι τα καφέ στα τουριστικά μέρη είναι κάπως ακριβούτσικα.

Ο καφές είναι φθηνότερος αν τον πιείτε όρθιοι στο μπαρ (έτσι συνηθίζουν οι Ιταλοί)

Τα φραπόγαλα και αραχτοί με τις ώρες δεν θα το δείτε.

Ακόμα μην περιμένετε φοβερές διακοσμήσεις. Είναι μάλλον απλά.

Σκάλα του Μιλάνο

Λίγο πιο εκεί θα συναντήσετε την περίφημη Σκάλα του Μιλάνο. Με τόσα που είχαμε ακούσει την περιμέναμε πιο εντυπωσιακή ως κτίριο εξωτερικά. 

Σημασία έχει όμως το εσωτερικό της και το τι μπορείτε να παρακολουθήσετε. 

Τα εισιτήρια συνήθως είναι κλειστά πολύ καιρό πριν. Μην απογοητεύεστε όμως γιατί αν στηθείτε έξω από πιο πριν όλο και κάτι θα βρείτε. Τα πουλάνε διάφοροι.

Ακόμα και αν δεν δείτε κάποια παράσταση αξίζει να τη δείτε καθώς λειτουργεί και μουσείο μέσα.

Καστέλο Σφορτσέσκο

Ένα πανέμορφο κάστρο στην καρδιά του Μιλάνο. Η κατασκευή του ξεκίνησε ως φρούριο το 1368 αλλά είναι οι Σφόρτσα που το μετέτρεψαν σε ένα ξεχωριστό παλάτι.

Θέλει πολύ χρόνο για να το περιηγηθείτε καθώς και τεράστιο είναι και έχει πολλές συλλογές που μπορείτε να θαυμάσετε όπως οι συλλογές παλιάς τέχνης, επίπλων, πινακοθήκη, εφαρμοσμένων τεχνών. 

 Το βράδυ φωταγωγημένο είναι επίσης μια μαγεία, μοιάζει παραμυθένιο κάστρο. Και το πιο σημαντικό ότι είναι μέσα στο κέντρο της πόλης.

Μπορείτε απλώς και να το περπατήσετε και να περάσετε από μέσα και να βγείτε στην πίσω πλευρά που είναι οι κήποι του (σαν το Ζάππειο να πούμε).

Εκτείνονται σε 370 στρέμματα. Στην εποχή των Σφόρτσα η έκταση ήταν 3000 στρέμματα περίπου και ήταν ιδιωτική κυνηγετική περιοχή.

 Η σημερινή της μορφή είναι σύμφωνη με τα πρότυπα των αγγλικών κήπων.

Πινακοθήκη Μπρέρα

Σε ένα καταπληκτικό κτίριο που χρονολογείται από τον 16ο αιώνα για τους Ισουίτες μοναχούς. 

 Οι Ισουίτες ίδρυσαν σχολείο, βιβλιοθήκη και αστρονομικό παρατηρητήριο.

  Αργότερα η Μαρία Θηρεσία ίδρυσε εκεί τη Σχολή Καλών Τεχνών.

  Στην Πινακοθήκη θα δείτε έργα Ραφαήλ, Καραβάτζο, Μαντένια κ.ά.

  Πονηροί οι Ιταλοί όμως δεν συγκεντρώνουν πολλά ονομαστά έργα μαζί παρά τα διασκορπούν σε διαφορετικά μουσεία ώστε να πάτε σε πολλά.

Θα βρείτε 38 αίθουσες και τα έργα είναι σε χρονολογική σειρά.

 Καλό είναι ότι οι πίνακες είναι κατανεμημένοι σε σχολές ζωγραφικής

 Έτσι θα μπορέσετε να πάρετε μια ιδέα περί της Ιταλικής ζωγραφικής πολύ πλήρη

 Εντυπωσιακές δίδυμες σκάλες οδηγούν στην είσοδο της Πινακοθήκης στον τρίτο όροφο

  Ενώ η αυλή με τους δίδυμους κίονες είναι έργο του Ρικίνι τον 17ο αιώνα 

Περιοχή της Μπρέρα

Η περιοχή γύρω είναι μποέμικη εξαιτίας ακριβώς της στέγασης των Σχολής Καλών Τεχνών και γεμάτη μπαράκια και εναλλακτικά μαγαζιά. 

 Το όνομα της περιοχής προέρχεται από τη γερμανική λέξη braida. που δηλώνει μια καταπράσινη περιοχή

 Αξίζει να απολαύσετε τη βόλτα σας στα δρομάκια της περιοχής αυτής καθώς θα ανακαλύψετε πολλά όμορφα μαγαζάκια

Θα πάρετε τη Via Brera, Fiori Oscuri, Fiori Ciari, Via Madonnina, 

 Ένα από τα πιο ωραία κτίρια που θα συναντήσετε εδώ είναι το Palazzo Cusani.Αρχιτέκτονας του κτιρίου ήταν ο Ruggeri

 

που είναι η έδρα του Γ΄Σώματος Στρατού σήμερα. Στον πρώτο όροφο είναι η Λέσχη αξιωματικών.

Το κτίριο με την μπαρόκ πρόσοψη είναι κτίσμα του 1719

αλλά υπέστη βέβαια πολλές προσθήκες

Ένα εξαιρετικό κτίριο είναι και το σπίτι της  Lalla Romano

 Περίφημη συγγραφέας της Ιταλίας και τώρα ας πούμε κάτι σαν μουσείο

 Eκείνο που δεν σταματήσαμε να χαζεύουμε στο Μιλάνο είναι οι απίστευτες εσωτερικές αυλές των κτιρίων. 

 Απίστευτα διακοσμημένες. Ανάλογα με το πόσο μάλλον πλούσιοι είναι οι ένοικοι-ιδιοκτήτες τόσο πιο εντυπωσιακός είναι οι διάκοσμός τους.

 Πολύ πράσινο, έργα  τέχνης, κρήνες, συντριβάνια

 

 θα δείτε ακόμα την εκκλησία του Σαν Μάρκο με πρόσοψη του 1254 αλλά που ξαναχτίστηκε το 1871.

 Η τέχνη είναι παντού (πόσο μας λείπει αλήθεια αυτό)

  Στην περιοχή θα βρείτε πολλές επιλογές για καφέ, μπαρ , εστιατόρια όπως το περίφημο Jamaica, ή το πολύ όμορφο Cafe letteratio της Via Ssolferino για καφεδάκι με διάβασμα και χαλάρωση.

αλλά θα δείτε αναλυτικά στην επόμενη δημοσίευση

 Το παλιό με το καινούριο ενώνονται όμορφα αισθητικά έξω από την περιοχή της Μπρέρα

Αμβροσιανή Πινακοθήκη

Μια επίσης πολύ σημαντική συλλογή έργων τέχνης μπορείτε να βρείτε εδώ. Η συλλογή οργανώθηκε από τον Μπορομέο και τα πιο διάσημα έργα ανήκουν στη δική του συλλογή με πίνακες του 15ου και 16ου αιώνα.

Εξαιρετική και η βιβλιοθήκη με πάνω από 750.000 τόμους βιβλίων, 2500 χιλιάδες από αυτούς από τα πρώτα χρόνια της τυπογραφίας και 2500 χειρόγραφα.

Βασιλική του Σαντ Αμπρόζο

Χτισμένη το 379-86 π.χ. σε ένα πρωτοχριστιανικό κοιμητήριο. Οι Βενεδικτίνοι άρχισαν να επεκτείνουν την εκκλησία τον 8ο αιώνα.

 Η Βασιλική υπέστη ζημιές και τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο

 Μέσα στο αίθριο του ναού οι ντόπιοι έβρισκαν καταφύγιο  τον 110 αιώνα πριν κτισθούν τα τείχη της πόλης

 Τους κίονες κοσμούν  ιστορίες από τη Βίβλο καθώς και μυθικά ζώα που συμβολίζουν τη μάχη ανάμεσα στο καλό και το κακό.

 Το εσωτερικό του είναι στο τυπικό χαρακτηριστικό της Ρομανικής αρχιτεκτονικής της Λομβαρδίας.  

Στο υπόγειο θα δείτε και τα λείψανα του Αγίου Αμβροσίου, που είναι ο προστάτης άγιος της πόλης.

΄Εξω ακριβώς θα δείτε ένα μνημείο αφιερωμένο στου Μιλανέζουνς πεσόντες (10000) στoν Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Είναι το μνημείο της Νίκης και μας θύμισε πολύ τους Αέρηδες 

Ακριβώς δίπλα στεγάζεται το Καθολικό Πανεπιστήμιο γι' αυτό η περιοχή είναι πολύ ζωντανή με πολύ νεολαία.

Αλλά και άλλα ωραία κτίρια θα δείτε στην περιοχή όπως το Palazzo Conzaga di Vescovado

Περιοχή Ναβίλιο Γκράντε

Το ότι το Μιλάνο είχε κανάλι δεν το ήξερα επίσης. Η περιοχή μέχρι τον 19ο αιώνα ήταν το λιμάνι του Μιλάνο.

 Μέσω των καναλιών είχε επικοινωνία με τη θάλασσα.Μέσω των καναλιών μεταφέρθηκε και το μάρμαρο για το χτίσιμο του Καθεδρικού ναού. 

 Έφθαναν σε μήκος τα 150 χιλιόμετρα. Έκλεισαν κατά τη δεκαετία του 1930 και η ναυσιπλοϊα σταμάτησε οριστικά το 1979.

 Η περιοχή σήμερα είναι μια από τις πιο ωραίες και κεφάτες περιοχές του Μιλάνο. 

 Κατά μήκος είναι γεμάτη με καφέ και εστιατόρια και ωραία μαγαζάκια. Ειδικά τα ΣΚ. γίνεται χαμός, δεν μπορείς να περάσεις. 

 Το ίδιο και τις Κυριακές τα πρωινά, ιδιαίτερα μάλιστα όταν έχει το υπαίθριο παζάρι (την τελευταία Κυριακή κάθε μήνα).

 Αντίκες, παλιά βιβλία και άλλα αντικείμενα γίνονται ο στόχος των τουριστών.

 Μπορέσαμε και βρήκαμε και εμείς κάποια ωραία βιβλία αλλά και ιταλικά τετράδια μαθητών του 1945 περίπου.

 Η περιοχή άρχισε να αναπτύσσεται το 1177. Ο Λουντοβίκο Σφόρτσα ο λεγόμενος Μαυριτανός βελτίωσε το δίκτυο με τη βοήθεια του Λεονάρντο ντα Βϊντσι.

 

 Τους καλούς μήνες μπορείτε να κάνετε και βόλτα στα κανάλια.

 Αλλιώς θα πιείτε απλώς τον καφέ σας σε κάποιο από τα πλοιάρια.

 Θα βρείτε πολλές επιλογές για φαγητό αλλά νομίζω η καλύτερη ήταν η υπαίθρια αγορά με τα ψαρικά

 και τα όστρακα

 Διαλέγετε και παίρνετε και μπορείτε να τα φάτε και επί τόπου

  Αφού μπορούν να σας τα μαγειρέψουν εκεί

Το χρυσό τετράγωνο ή συνοικία της μόδας 

 Στο κέντρο, κοντά στο Ντουόμο. 

 Θα πάρετε τη Βία Μαντζόνι προς τα πάνω και θα  μπείτε στα στενά. Πολλά από αυτά είναι πεζόδρομοι. 

 Όλοι οι δρόμοι είναι πολύ όμορφοι με κτίρια υψηλής αισθητικής και με υψηλής αισθητικής βιτρίνες. Θα πάθετε ντελίριο. 

 Όλες οι φίρμες μαζεμένες  και τόσος κόσμος μέσα. Τα γνωστά μας Hermes, Luis Vuitton, Gicci, Versece και άλλα συναφή. 

 Κομψά καφέ, εστιατόρια, μπαράκια για να ξαποστάσετε από τα ψώνια συμπληρώνουν το χρυσό αυτό τετράγωνο. 

  

 Και βέβαια στην απέναντι πλευρά της Μαντζόνι θα συναντήσετε και το ξενοδοχείο, καφέ, μπαρ, εστιατόριο του Αρμάνι με το γνωστό του μίνιμαλ και μαύρο στυλ.